KÖŞE YAZISI FAHRİ ŞAHİN

Bitmeyen tartışmanın hazin hikayesi. Eskiye bir reddiye, reddi miras ve çok uzun bir zamandır mayalanan batı hayranlığının avucumuza bıraktığı acıklı

O olmadan olmaz. Her yerde, her işte, her zaman istenildiğinde ispatlamak zorunda olduğumuz öncelikle kimliğimizdir. Kim olduğumuz bilinmeden kimse bize

Anne, baba, akrabalar, arkadaşlar, tanıdıklar, tüm meslek grupları, kısacası tüm insanlar hepimiz taşıdığımız sorumluluğun farkında mıyız? Ne konuşursak ve nasıl

“Çocuk ilkokula başlayacak, lise sınavları yaklaşıyor nerden kurs aldırsam, oğlum ilk ona giremedi, seneye üniversite sınavı var, ev sahibinin kızı

Eğitimin şart olduğunu hepimiz artık öğrendik. Peki ya eğitimci? Eğitim vereceğimiz en değerli varlıklarımız olan çocuklarımızı kimlerin önüne her gün

Hem konuşanı, hem dinleyeni yüceltir. Sağlıklı diyaloglar kurulur. Kendini ifade etme ve önemsenme sevinçleri bir arada yaşanır. Köklü dostluklara kapı

Eğriyle doğrunun, iyilik ile kötülüğün, dürüstlük ile dolandırıcılığın, adaletle ile adaletsizliğin arasını kalın çizgilerle ayırmalıyız. Ayırmalıyız ki birbirlerine karışmasınlar. Karışmasınlar

Tüm insanların yaşam hakları kutsaldır. Bir savaş anında savaştan kaçan sivillere kapılarını açmak her ülkenin insani, vicdani ve hukuki bir

Bir anda samimi olmak için özel adına ne varsa ortaya döküp saçmak. Bir de bunu şakaya batırıp iyice cıvıtıp sulandırmak.

Sahi biz yozlaşmanın bu noktasına nasıl geldik? Arkadaşım oturduğumuz köy kahvesinde anlatmaya başladı. “Aslında biz yaptık, ben de varım bu